به یاد شهید بزرگوار سپهبد حاج قاسم سلیمانی

به نام خدا   به یاد شهید بزرگوار سپهبد حاج قاسم سلیمانی
دمـدمِ صبحــدمـی رمز اشـارات گــرفت	آن که هنگام سحر وقت ملاقـات گرفت
دعوت از سوی رفیقان چو رسید آسان رفت	تن رها کرد زِ دنیا و سوی جانان رفت
به جوانـان جهـان نحـوه ی ره پویـــی داد	حاج قاسم به جـهان درس خداجـویی داد
درس غیـرت و شهامـت و منـاعت می داد	درس آزادگـی و صبر و شجاعت می داد
ســربلنـدیِ وطــن بود ورا اوج اَمَــل	بهـر مـردان و زنـان الـگوی اخلاصِ عمل
جمـله ی حضرت مولا برِ او خـط و مرام	یـار مظلـوم بُد و دشمن ظالـم به تمـام
خدمت خلق به هر حال و هوا عشقش بود	راه و رسـم شهـدا و صـلحا عشقش بـود
حامـی ملّت مظلـوم به هر جا و مـکان	همره مردم مستضعـف ایران و جهـان
الگوی فرد مسلمان و ره قرآن کرد	خویش را وقف دفاع از حرم ایمان کرد
خاضعانه همه را جان خودش می پنداشت	خاندان شهدا را چه معزّز می داشت
یار رهبـر بشُد و راهـرو پیر خمیـن	عشق او بود خداوند و رسول و ثقلین
دُرّ دریای اطاعت به تواتر می سُفت	خویش را یار و سرباز ولایت می گفت
دستگیرش بشود حضرت زهرای بتول	آری آنکس که رود راه خداوند و رسول
دین اسلام بهین مکتبِ انسان سازیست	این همه از اثـرِ تربیـتِ اسلامیسـت
بـــه جهــان بشـریت بکنـد ارزانی	مکتـب شیعـه تواند که چنین مـردانی
رهرو راه امـامـت و ولایـت می بـود	حاج قاسم ره حق را به تمامی پیمود
در همه حال به جز نور خداوند ندید	چه سرافراز از این منزل فانی کوچید
قتل او را برِ خود فتح بزرگی می دید	دشمنِ کوردل و بی خرد و رذل و پلید
خصم را نفرت و ننگ دو جهان حائز شد	او نفهمیـد که حاج قاسم ما فـائز  شد
رسم مستکبری از صحنه ی دنیا بزند	خون حاج قاسم ما ریشه ی ظالم بکند
یاد او، خون عزیـزش ز نظـرها نرود	ظاهراً گر چه در این نشئه ی دنیا نبوَد
نگذارنـد بمـاند به سهـولت به زمین	این جـوانان وطـن پرچم او را به یقیـن

به نام خدا

 

محمد دانشی – بهمن 1398